اینجا تونل توحید است

می دانید که رشته تحصیلی من مهندسی عمران است . چند وقت پیش برای کسب تجربه و دست مریزاد گفتن به کارگرها به تونل توحید رفتم . جذاب تر از لطف آقایان مهندس استقبال گرم هموطن های کارگر بود . از همه جا بودند . لرستان و آذربایجان و بوشهر و...... نجیب و پر تلاش . خیلی با هم حرف زدیم . از دوستانشان برایم گفتند که در همین تونل جان باخته اند و از اشتیاقی که به آبادانی ایران دارند . آنها با همت و غیرت قلب زمین را می شکافتند تا راه برای من و تو باز شود . دو ساعت گذشت . جوان خوش لهجه ای کنارم آمد و با هزار خجالت از من پرسید که آیا اجازه می دهم که با من عکس بگیرد ؟ به خودم لرزیدم و تمام سرنوشت دور سرم چرخید ... مگر در برابر دست های پینه بسته ات چه ارزشی دارم که اجازه می خواهی ؟ از خدایم باشد که طرح صورت من با نقش غیرت تو در یک قاب جا بگیرد . راستی مگر جوان این کشور چه می خواهد جز یک قطره احترام و یک جرعه قدرشناسی . خدایا چقدر غافل مانده ایم از این همه نجابت که در رگهای این نسل می جوشد . چه دانشجو باشد چه کارگر ... اگر نگاه پر معنی آنها را نمی بینیم ایراد از قد کوتاه ماست ... کوتاهی می کنیم