کار خیر زورکی

چند وقت پیش برای یکی از خوانندگان سرشناس کشورمان یک کنسرت سه روزه برگزار کردم . روز اول تمام بلیط ها فروخته شد و حتی تعداد زیادی از مردم هم پشت درها ماندند . اما به خاطر تغییر زمان بندی بازی های فوتبال شب دوم کنسرت با یکی از حساس ترین بازیهای تیم ملی هم زمان شد و فقط پانصد نفر بلیط خریدند . گنجایش سالن برگزاری برنامه سه هزار نفر بود

حالا نیم ساعت به اجرای کنسرت مانده و آمار فروش بلیط از عدد پانصد تکان نخورده . بیشتر از ضرر و زیان مالی به اعتبار و آبروی دوست خواننده ام فکر می کنم . به هر حال آواز خواندن برای صندلی های خالی خبر خوبی به نظر نمی رسد ! تصور کنید که من با آن اعصاب به هم ریخته به فکر راه حل هم هستم . در این شرایط بابک با خونسردی تمام پشت بی سیم روی اعصاب من راه می رود و مدام خالی بودن سالن را تذکر می دهد ! ..... از ترنم پنج به ترتم یک .... از ترنم پنج به ترنم یک .... وضعیت سالن افتضاحه ها

خلاصه .... ناگهان تصمیم جالبی به فکرم رسید . در همسایگی محل برگزاری کنسرت نمایشگاه بزرگ لباس های ارزان قیمت برپا شده بود و خانواده های زیادی برای بازدید و خرید آمده بودند . با آرامش کاملا بی مورد (!) بی سیم را به دهانم نزدیک کردم .... از ترنم یک به واحد انتظامات .... از ترنم یک به واحد انتظامات ... لطفا کنترل بلیط رو کنسل کنین و درها رو باز بذارین تا مردم بیان تو

واحد انتظامات هم از خدا خواسته از این دستور به شدت تمام استقبال کرد ! حالا پنج دقیقه به آغاز برنامه باقی مانده و سالن جای سوزن انداختن ندارد . گروه ارکستر روی صحنه می آیند و مردم هم جیغ و هورا می کشند . در امتداد سالن قدم می زنم و با تماشای چهره های خندانی که شاید در شرایط عادی پس انداز کافی برای خریدن بلیط کنسرت نداشته باشند لذت می برم . شور و هیجان مردم کمی از اندوه من برای یک ضرر بزرگ مالی را کم می کرد . یک صندلی خالی پیدا کردم و کنار بقیه نشستم و همرا آنها هورا کشیدم و دست زدم ! درست مثل یک تاجر ورشکسته که خودش را به نفهمی زده باشد