لطفا تحمل کنید

دیروز به یکی از شهرستانها سفر کرده بودم . اشتباه نکنید . منظورم قم نیست . باید در جمع دو هزار نفری مردم خوب آنجا برنامه اجرا می کردم . خیلی ها بودند . از جمله سید ضیا الدین دری کارگردان کلاه پهلوی . دعوتش کردم تا روی صحنه بیاید . مردم خیلی تشویقش کردند . از سر فیلم برداری آمده بود . خسته و اندکی هم کلافه . کمی راجع به سریال حرف زدیم . آقای دری ناگهان گفت که می خواهد با مردم درددل کند . با لبخند پذیرفتم . از روزنامه ها و مجلات گلایه کرد که چرا در مورد پروژه ی او دروغ می نویسند . تا اینجای کار قابل درک بود . اما بلافاصله بحث را تعمیم داد و گفت " من با توقیف خیلی از روزنامه ها به شدت موافقم . این اصلا ربطی به دموکراسی و آزادی ندارد . روزنامه ای که دروغ می نویسد را باید تعطیل کرد تا گستاخی نکند " خیلی از نوع نگاهش تعجب کردم . ابتدا خواستم که چیزی نگویم . احساس کردم که مردم شهرستان علاقه ی چندانی به بحثهای اینچنینی ندارند . مخصوصا که بیشتر حاضرین را خانواده ها تشکیل می دادند . اما یک لحظه تصویر غمگین همکاران سابق مطبوعاتی ام را تجسم کردم . احساس تعجب اولیه ام به بغض تبدیل شد . میکروفون را از ایشان گرفتم و به شدت با حرفهایشان مخالفت کردم . نگران واکنش مردم بودم که ناگهان همدلی غیر قابل تصور آنها با ضربان دستهایشان من را شگفت زده کرد و بار دیگر برایم ثابت شد که ایران فقط تهران نیست . مردم نگاه تیزبین دارند و سطح آکاهی آنها بسیار بیشتر از آن است که فکر می کنیم . راه اصلاح معضلات جامعه مسدود کردن شاه راه رسانه نیست که این نسل از روزنه های باریک نور رنگین کمان می سازد . آقای دری باور کنید که اگر روزنامه ای دروغ بنویسد مردم با شعورتر از آنند که مشتری اش باشند . نگران نباشید . آنقدر نمی خرند تا خودش تعطیل شود و نیازی به این همه زحمت آقایان نیست . هرگز معنی این نوع از دلسوزی برای فرهنگ جامعه را نمی فهمم حتی اگر شما فیلمساز بزرگی باشید . دوستتان دارم . لطفا تحمل کنید