تو عزیز دلمی

چند وقت پیش یک برنامه ی شاد با محوریت بخشهای طنز برای تلویزیون ساختم . یکی از طنزهای این برنامه به شدت مورد استقبال مردم قرار گرفت . شوخی با برنامه ی نود و اهالی فوتبال . به درخواست مردم این بخش از برنامه سه بار پخش شد . در این بخش خیلی از اهالی سرشناس فوتبال سوژه ی تقلید صدا شده بودند . از علی دایی تا غلامحسین پیروانی . فردای آن برنامه برخی از روزنامه ها از دلخوری شدید آقای پیروانی خبر دادند . و نوشتند که فلانی مردان بزرگ فوتبال ایران را مسخره کرده است . راستش را بخواهید شوکه شدم . شاید انتظار چنین برخوردی را از علی دایی داشتم ولی از غلامحسین پیروانی هرگز . بر عکس اطلاع پیدا کردم که دایی از این برنامه خوشش آمده و استقبال کرده . به آقای پیروانی زنگ زدم ولی پاسخ ندادند . کم کم باورم شد که ایشان عصبانی شده اند و کار بیخ پیدا کرده . چند روز پس از این اتفاق یکی از دوستان خوبم برنامه ی جالبی تدارک دیده بود . قراری برای گفتگو میان من و آن نازنین شیرازی . به هیچکدام از ما هم نگفته بود که چه خبر است ! .... بسیار متواضع و فروتن بود . همدیگر را در آغوش کشیدیم و روی هم را بوسیدیم . گفتم شرمنده که ناراحتتان کردم . تعجب کرد . خیلی زیاد . دلیل شرمندگی ام را پرسید . این بار من تعجب کردم ....... تازه فهمیدیم که یک دوست خبرنگار با ایشان تماس گرفته و گفته که فلانی در یک برنامه ی پربیننده به شما اهانت کرده است . این شیرازی نجیب هم در جواب گفته که عجب کار زشتی کرده . وگرنه اصلا برنامه را ندیده و روحش هم خبر ندارد . آن دوست ژورنالیست هم کمی غلظت ماجرا را بیشتر کرده و یک مطلب مفصل نوشته است .... آقای پیروانی می گفت خدا وکیل من تورو دوست دارم . اصلا تو عزیز دلمی ! و من با این حرف او که به لهجه شیرین شیرازی گفته شد خیلی ذوق کردم ! ... من هم ایشان را دوست دارم . آنهم در حد بوندس لیگا

در بسیاری از کشور های دنیا شوخی با چهره های سرشناس پدیده ای معمول و پذیرفته شده است . حتی عالی ترین مقامات سیاسی هم به طنز کشیده می شوند . اما در کشور ما موضوع وارونه شده . اصلا طنز را فراموش کنید . در همین سوژه های جدی هم پس از پایان پخش یک سریال هر بار یکی از اصناف روبروی دادسرا صف می کشند و بیانیه می دهند ! یک بار پزشکان .. یک بار پرستاران و .... سیاست را هم که کلا بی خیال شوید .