نیم نگاه به تلویزیون

شبکه های مختلف سیما تمام تلاششان را برای جذب مخاطب به کار برده بودند . ویژه برنامه های تحویل سال کیفیتی به مراتب بهتر از سال قبل داشت . اگر از روند تکراری و نزولی شبکه ی اول سیما چشم پوشی کنیم باقی برنامه ها از جذابیت نسبی بر خوردار بودند . شبکه ی دوم تلویزیون تلاش کرده بود تا خانم گیتی خامنه ای را محور جلب توجه قرار دهد . هر چند که شخصا ترجیح می دادم تا با نوستالژی این مجری محبوب زمان کودکی باقی بمانم تا چهره و اجرای جدید . شبکه ی سوم تمام قوانین نوشته و نانوشته ی سیما را زیر پا گذاشت تا با حضور چهره های محبوبی مانند حسام نواب صفوی و مصطفی زمانی و ... گوی سبقت را برباید . طراحی صحنه ی این برنامه که بر گرفته از یک شو ی معروف ماهواره ای بود نسبت کمتری با فضای معنوی تحویل سال داشت . احسان علیخانی مثل همیشه بود و تماشای فرزاد فرزین در یک برنامه ی رسمی سیمای جمهوری اسلامی تعجب آور . شبکه ی پنج رشد قابل توجهی کرده بود . محمد سلوکی بهتر از همیشه نشان می داد و نو آوری در تولید وله های میان برنامه و نیز استفاده از جلوه های بصری در طراحی دکور شایان توجه بود . اما شبکه ی چهارم سیما عمیق تر و پردازش شده تر از بقیه به نظر می رسید . بخشهای مربوط به تهران قدیم با آن همه هنرور و نورپردازی حرفه ای و کارگردانی هوشمندانه از نقاط عطف این ویژه برنامه بود . در مجموع احساس می کنم که تمام همکاران برنامه ساز نهایت تلاش و توانایی خود را به کار بسته بودند تا قاب تلویزیون از حرارت نگاه مخاطب بی نصیب نماند . به همه ی آنها خسته نباشید می گویم